Een man, een vrouw, een lach, een kus, een kookboek.
Jamie Oliver, Indiase curry.
Hij gaat. Fietst. Zwaait met zijn laatste lach.
Tot zo
lief.
Zij verder met haar koriander, tenen knoflook, de blender
jammer van die verse gember.

Een fiets. Hij terug. Zij blij.
Hij huilt, zij rent
naar buiten.

Wie was je, werd je
wie ben je, word je

Dreunende Flamenco, de penetrante geur van lavendel
Het opeens zo zwakke licht van waxine
Een perfect transparante dag gezellig verstopt
in een dwaze waas van maanden
met als enig excuus
dat zij er ook zelf
wanhopig onder leed.

Misschien ten overvloede
was er een overvloed aan alles.

Het licht van haar auto schijnt even
op de ravage in de keuken
als ze koud en stil zijn straat uitrijdt.