Geweest

• Hoe niets meer hetzelfde kan zijn

  Toen ik vanuit de auto op de brancard werd geschoven, zei een van de brandweermannen dat ik niet moest schrikken van het ijzeren gevaarte boven me. “Dat is de vangrail”. In de ambulance vroeg ik of de school al was gebeld, of ze mijn sofinummer nodig hadden -want die wist ik wel uit mijn hoofd- […]

• Er was eens een man

  In het najaar van 2008 besloot ik dat ik toe was aan mijzelf. Een maand lang zou ik schrijven, doen, laten, ontdekken en loslaten. Griekenland leek mij een goede plek voor deze zoek-jezelf-vind-jezelf-moeder-actie. Ze zijn in Griekenland tenslotte niet vies van wat gefilosofeer, lekker eten en goed weer. Ik zag mezelf al zitten in een […]

• Brokken

  Precies een week geleden lag ik met het dak van mijn auto op de vangrail van de A27.  Mijn linkerwang lag op een lege fles olijfolie die me beschermde tegen het asfalt (Albert Heijn, huismerk). De rest van de lege flessen lag door de auto. Met mijn rechterhand zocht ik mijn telefoon om 112 te bellen, dat […]

• Uit de kast

  Al jarenlang glippen mensen in-en-uit mijn leven. Ze komen hier lezen, sommigen al sinds ik blogde op Hyves (toen Hyves nog gewoon kon). Ik schreef over mijn kinderen, over mijn huwelijk, over het mislukken ervan en over de pijn. Ik schreef over nieuwe liefdes, over vriendschap, over het overlijden van een oma, een opa, mijn […]

• Soms

  Soms ontmoet je iemand waarvan je meteen denkt: ja, jij, ja, jij ja. Wij kloppen. Zij was er zo een, in eerste instantie virtueel, later werd het echter. Hechter. Alsof je -zonder bestaande vriendschappen tekort willen doen- iemand hebt gevonden die snapt hoe het werkt: De Leven. Van in het zelfde schuitje zitten glijdend naar tussen wal en schip en die eeuwige […]

• Voor mijn moeder

  Lieve mamma, Ik had haast, er stond file, ik zocht mijn laptoptas, sleutels en ondertussen rekende ik uit of ik nog genoeg geld op mijn rekening had staan voor benzine en sigaretten. Ik kan net zo goed multitasken als jij. Ik liep naar buiten, het regende pijpenstelen en ik vloekte, ik had geen tijd meer […]

• Stemmig

  Het begint als de stempas op de deurmat ligt. Die oproepkaart waarmee ik mag gaan stemmen streelt zacht mijn ego: ik ben belangrijk, mijn mening doet ertoe, ik heb een A-status. En dan word ik melancholisch: ik denk aan Syrië waar mensen vechten om hun stem te uit te mogen brengen, ik herinner me die […]

• Ik schrijf een boek

  Het moet er toch eens van komen, en dus heb ik nu een echte schrijfcoach, huiswerk, een strippenkaart voor gesprekken richting een bestseller, een imaginair kaartje +1 voor het boekenbal 2014 en ja! respect van mijn vroegere wiskundeleraar. Hoewel ik nu al in het stadium ben dat ik zelfs blij zou zijn met een eigen […]

• Noblesse oblige

  Ik weet niet of ik een ramptoerist ben of onbewust heel erg koningsgezind, maar ik vind het erg van Friso. Ik vind het erg voor zijn moeder, zijn vrouw, zijn kinderen en zijn broers. Dat deze mensen toevallig onze Koningin, kroonprins en prinsessen zijn, maakt alleen maar dat ik het nog erger voor ze vind. […]